تعریف
برای اکثر افراد، خصوصاً طرفداران آن این نوع به راحتی با مشاهده ساختمان های مدرن قابل درک است
اما برای افرادی که با اصول آن آشنا نیستند درک آن دشوار خواهد بود.
اما
این حرکت عظیم از اروپا شروع شد و در قرن بیستم به تمام نقاط جهان اشاعه پیدا کرد و بعد از جنگ جهانی دوم بسیار مشهور و پرطرفدار شد.
این سبک ، گوناگونی های منطقه ای خود را از معماری شاخص و مدرن چین تا معماری یکسان و یکنواخت ژاپنی الهام گرفته است اما هر ساختمان مدرن دارای ویژگی های مشابهی است.
یکی از برجسته ترین اصول آن سادگی در طراحی و اجرای فرم و نمابه شمار میرود.
معماری نوین به شدت کارکردی قدرتمند داشت و از مدرنیزاسیون بالایی برخوردار بود اولویت نخست آن طراحی ساده همراه با خلاقیت و آفرینشگری در فرم و نما می شد.
نقطه عطف ماجرای حرکت
ساختمان هایی مانند قصرها و کلیساها در آن از اهمیت خیلی کمی برخوردار بود. به جاست که به سخن یکی از معماران بزرگ لودویگ میس ون دروهه در ارتباط با
نخستین و مهم ترین ویژگی آن خردگرایی است.
استفاده از عنصر ف نشان گر آغاز آن محسوب می گردد.
به ترتیب بهره جویی از بتن و شیشه هم وارد میدان توسعه آن گردید.
نمونه بارز آن ساختمان ایفل بود که تمامی این مصالح نوین بتن و ف و شیشه را در خود گنجاند.
ساختن سازه های به سبک آن بعد از جنگ جهانی دوم بیشتر شد.
سادگی فرم و نما و همینطور بی تفاوتی معماری مدرن به تاریخ و فرهنگ تحت انتقادهای زیادی قرار گرفتند.
آرشیتکت ها به سوی جایگزینی برای طراحی داخلی از طریق ساخت شاهکارهایی با
ساخت و ساز مصالح آن بودند که هم عملکردی و هم چشم‌نواز باشند.
در حالی که آدلف لوس می گفت:(تزیئنات جنایت است)
جمله مشهور میس ون درروه «کمتر بیشتر است» از شیوه های محبوب عام محسوب می گردید.
مدرسه باوهاوس از آثار آن توسط والتر گروپیوس در سال ۱۹۱۹ طراحی و ساخته شد.
باوهاوس معتقد به جمله. « فرم تابع کارکرد است» بود یکی از سختی های آن در دهه ۱۹۳۰ به شمار می رفت.